200 Χρόνια ελληνικής επανάστασης και Αλέξανδρος Πούσκιν

Μιχάλης Πάτσης  

Γιατί όχι και «Πλατεία Πούσκιν» στην Αθήνα;

Οι κινήσεις στον τομέα του πολιτισμού, μνημεία, ονοματοδοσία οδών και δημόσιων χώρων,  συμβάλουν στην γνωριμία των πολιτών με εξέχουσες προσωπικότητες, παράλληλα, εάν αυτοί είναι και ξένοι, συμβάλουν στην ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ διαφορετικών λαών. Και είναι πολλά τα μνημεία στη χώρα μας και στην Αθήνα, που ανακαλούν στη μνήμη μας τις σχέσεις των Ελλήνων με άλλους λαούς, αλλά και σε ξένες πόλεις θα δούμε κάτι αντίστοιχο. Όμως, αναφορικά με τα μνημεία που μας θυμίζουν τη σχέση μας με τη Ρωσία και το λαό της μάλλον διακρίνουμε μία αδικαιολόγητη φειδώ, δεν υπάρχουν μνημεία και ονοματοδισίες που να του θυμίζουν την προσφορά των Ρώσων σε ελληνικές υποθέσεις ή στον παγκόσμιο πολιτισμό.

Ο Πούσκιν στην καραντίνα της χολέρας του 1830

Μιχάλης Πάτσης

Άγαλμα του Πούσκιν στο Μπόλντινο

Ο Πούσκιν υπήρξε δημιουργικός άνθρωπος. Ανανέωσε τη ρωσική πεζογραφία και την ποίηση. Όμως, ως προς τον όγκο των έργων που έγραψε σε ένα χρονικό διάστημα, ξεχωρίζει μια χρονική στιγμή. Ήταν το φθινόπωρο του 1830, όταν εξαναγκάσθηκε να παραμείνει στο χωρίο Μπόλντινο για τρεις μήνες, εξαιτίας της καραντίνας χολέρας που είχε επιβληθεί στη Ρωσία. Αυτό ειδικά το τρίμηνο στο Μπόλντινο ο Πούσκιν έγραψε πολλά και σπουδαία έργα.

Ρωσικός Αύγουστος 1

Έκανα ένα προγραμματισμένο ταξίδι στη Μόσχα φέτος και μπόρεσα να δω και να ξεναγηθώ πάλι στην πόλη που πάντα ανανεώνεται. Ό,τι είδα το καταγράφω εδώ και θεωρώ πως πολλά από τα θέματα πρέπει να μας προβληματίσουν και να τα γνωρίσουμε. Πιστεύω πως πολλά που θα διαβάσει ο αναγνώστης θα τον βοηθήσουν να δημιουργήσει τη δική του εικόνα.  Θα αναρτήσω κάποιες ανταποκρίσεις για διαφορετικά θέματα, κάθε τρεις - τέσσερις μέρες,  τα οποία εκφράζουν τη στιγμή που ταξίδεψα Αύγουστος του 2019.   

Η Μόσχα από το αεροπλάνο

Κατεβαίνοντας για να προσγειωθείς στο αεροδρόμιο της Μόσχας, το αεροπλάνο μετά από ένα ήρεμο ταξίδι στα ουράνια, περνά μέσα από ένα πυκνό στρώμα σύννεφου και ομίχλης το οποίο, αν είναι στις κακές του αναδεύει το σκάφος ανάλογα με τις διαθέσεις του. Αυτό το πυκνό στρώμα εμένα μού φαίνεται σαν να έχει ανεξάρτητη οντότητα και μου λέει πως πάνω από τη κραταιά ρωσική πόλη υπάρχει ένας διαφορετικός πλανήτης ο οποίος θα μπορούσε να κατοικείται!

Το άγαλμα του Πούσκιν στο αεροδρόμιο
Σερεμέτοβο 2

Αυτός ο ξεχωριστός πλανήτης μας αφηγείται την παραμυθένια ζωή της χώρας, η οποία μπόρεσε να συνδυάσει πρώτη στα νεότερα χρόνια τη ζωή στη γη με τη ζωή στο διάστημα δίνοντας νέες δυνατότητες στη σύγχρονη φαντασία του ανθρώπου. Δίνοντας στον άνθρωπο τη δυνατότητα να πιστέψει πέρα από τα συνηθισμένα την εξερεύνηση της ζωής σε άλλους πλανήτες και σε σε άλλους γαλαξίες.

Είμαι σίγουρος πως ο Α. Ταρκόφσκι τους ουρανούς της ρωσικής πρωτεύουσας είχε υπόψη του όταν δημιούργησε την ταινία του «Πλανήτης Σολάρις». Οι πλανήτες της Μόσχας δεν είναι μόνο φυσικό φαινόμενα αλλά είναι δημιούργημα της φαντασίας και της εργατικότητας των ανθρώπων της, της αγάπης τους για υπερβάσεις και αναζητήσεις. Αυτοί αποπνεύουν φαντασία και ελευθερία η οποία πάντα αναβρύζει στη ρωσική γη.

Μιχάλης Σταφυλάς - Ένας σημαντικός πνευματικός άνθρωπος

Ο Μ. Σταφυλάς (1920 -2018)  υπήρξε ένας ακούραστος πνευματικός άνθρωπος που από την ηλικία των γυμνασιακών του χρόνων, ως την τελευταία του πνοή ασχολήθηκε με τα Γράμματα. Η πρώτη δημοσίευσή του γίνεται το 1936 και η τελευταία το 2018, ένα μήνα, το Απρίλιο του 2018,  πριν κλείσει τα μάτια, εκδίδοντας το τελευταίο τεύχος (231) του περιοδικού που εξέδιδε από πολλά χρόνια την «Πνευματική Ζωή».