Η συλλογή διηγημάτων του Γιάννη
Παλαβού κερδίζει τον αναγνώστη για τη γρήγορη και έξυπνη αφήγηση, την ιδιαίτερη
πλοκή με την έκπληξη ως κύριο στοιχείο όπου υπό τη μορφή της σύμπλεξης απρόσμενων
πτυχών οδηγούν στην λύση και στο τέλος της ιστορίας,
με την αγάπη του για την ζωή των ανθρώπων της επαρχίας και της βιοπάλης
γενικώς.
Η ζωή στην επαρχία του στο Βελβεντό Κοζάνης
αποτελεί τη σκηνή πάνω στην οποία διαδραματίζονται τα περισσότερα σύντομα
διηγήματά του. Νομίζω η σχέση με την επαρχία αποκτά ιδιαίτερο νόημα στα
διηγήματά του, είναι ο θέατρο στο οποίο παίζονται οι ζωές των ηρώων του και το
οποίο είναι αγαπητό και οικείο στον Γ. Παλαβό. Οι άνθρωποι, τα βουνά και τα λιβάδια, οι
δρόμοι και τα χωριά, τα σπίτια και τα άλλα κτίσματα, μικρά και μεγάλα, ακόμα
και οι μικρές μυρμηγκοφωλιές παίζουν στο έργο τους το δικό τους ρόλο. Ο συγγραφέας
χρησιμοποιεί όλα τα στοιχεία του κόσμου με απλότητα και με πρόθεση να μην
υποτιμήσει κάτι που δημιουργεί και επηρεάζει τη ζωή των ηρώων του.
Οι άνθρωποι είναι οι συγγενείς,
οι γνωστοί, οι φίλοι, με την οικογένεια να παίζει το μεγαλύτερο ρόλο σε αυτά τα
πολυθεματικά ούτως ή αλλιώς σύντομα διηγήματα. Αυτό το γράφω γιατί μου δίνουν
την εντύπωση πως σε πολλά γίνεται η αναζήτηση της οικογένειας και των ανθρώπων
που την απαρτίζουν. Συνήθως στην οικογένεια κάποιος λείπει, κάποιος δεν δίνει
το δυναμικό παρόν, το αναμενόμενο παρόν, όπως Ο Ζήνος στο αντίστοιχο διήγημα, ή
όπως το Παιδί στο αντίστοιχο διήγημα ή πάλι κάποιος τονίζει ιδιαίτερα την παρουσία
του, όπως εκείνος ο ήρωας που για να θρέψει τα παιδιά του κυνηγά λύκους ή και
ακόμα αυτός που μεταφέρει το παιδί του στην πόλη για να κάνει φροντιστήριο.
Εμένα μου θύμισαν τα διηγήματά
του το τρόπο που γράφει η φίλη Μηλιά Γούτσου, η οποία κάνει τον δικό της δημιουργικό
αγώνα, ζώντας στην επαρχία και γράφοντας για τους ανθρώπους του μικρότοπου στον
οποίο ζει. Και στην περίπτωση του Παλαβού και της Γούτσου, ο μιρκότοπος τον
οποίον αναδεικνύουν γίνεται μιρκόκοσμος και σε πολλές περιπτώσεις αποκτά όλα
του στοιχεία του μεγάλου κόσμου των πρότυπων χαρακτήρων και αξίζουν να
αναγνωσθούν γιατί λειτουργούν απελευθερωτικά για τον αναγνώστη. Ο καθένας μας βρίσκει σε αυτά ένα κομμάτι του εαυτού του.