Τα Δεκεμβριανά
Είναι το ιστορικό θέμα των ημερών. Τι εκφράζει άραγε η σκληρή
μάχη της Αθήνας η οποία πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβρη του 1944 μεταξύ των
κομμουνιστών και των Άγγλων;
Ενδιαφέρουσα είναι η άποψη του Δήμη Πουλάκου (1924-2005) όπως
την παρουσιάζει ο Σωτήρης Δημόπουλος στο βιβλίο του.
Ο Αναγνωστάκης ως ποιητής και ως πολίτης!
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος
προσεγγίζει τη σημερινή επιστημονική και επιχειρηματική πραγματικότητα με σατιρική
αλλά και αποκαρδιωτική και σκληρά επικριτική διάθεση. Αλλά πάνω απ’ όλα
εξυψώνει αλλά και συντρίβει το σημερινό περιθωριοποιημένο πνευματικά άνθρωπο
που χωρίς να έχει τις δυνατότητες προσπαθεί να κατανοήσει και να επιβάλει ένα
δικό του ρυθμό στη ζωή. Όπως και στα άλλα
του έργα η υπόθεση εξελίσσεται αλλά τα δεδομένα είναι τέτοια που τίποτα δεν μαρτυρά
πως αναφέρονται στη δική μας πραγματικότητα, όμως αλίμονο όλα είναι τόσο αληθοφανή.
Αλέξης Πάρνης,
Είμαι μαχητής του δημοκρατικού στρατού
Το βιβλίο αυτό στηρίζεται σε
μικρά αφηγήματα του συγγραφέα που όλα δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα του Δημοκρατικού Στρατού «Προς τη Νίκη» από τις 25 Φεβρουαρίου ως της
15 Μαρτίου του 1949[1]. Πρώτη
φορά τυπώθηκε τον Απρίλιο του 1949 στο τυπογραφείο του βουνού και αποτελούσε
ένα μικρό εγκόλπιο για τους αγωνιστές παρτιζάνους που αποτελούνταν από 13
κείμενα. Στη νεότερη έκδοση αποτελείται
από 15 μικροδιηγήματα. Ως προς τη δομή
τους είναι μικρά πεζογραφήματα τα οποία μπορούν να ενταχθούν και σε αυτό το
είδος το οποίο αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια. Στα ελληνικά επίσης λέγεται
και διηγήματα μπονζάι.
Κοσμάς Πολίτης «Το Γυρί», Αθήνα 1944
Είναι ένα μυθιστόρημα με φόντο μια λαϊκή γειτονιά της Πάτρας,
την οποία ο συγγραφέας ονομάζει Γυρί. Αυτή
βρίσκεται κοντά στην πλατεία Βούδ (Βούδη
στο κείμενο). Το Γυρί είναι ένας φανταστικός τόπος στον οποίον εκτυλίσσεται μια
τοιχογραφία της σύγχρονης ζωής σε μια μεγάλη πόλη, μιας ζωής ιδωμένης κυρίως
μέσα από τα πάθη και τις επιθυμίες των ανθρώπων. Οι άνθρωποι του Πολίτη είναι
ρεαλιστικοί, γεννιούνται και συνθλίβονται από πάθη και όνειρα τα οποία δεν μπορούν να
αποφύγουν.
Ημερολόγιο Γορτυνίας
Γιάννης Παπανικολάου «Η ζωή εκ τάφου (παιδικές αναμνήσεις από
την κατοχή και τον εμφύλιο) » εκδόσεις Αλφειός 2017.
Ο Γιάννης Παπανικολάου είναι δικηγόρος και κατάγεται από τη
Ζάτουνα. Το βιβλίο περιέχει αναμνήσεις
από την κατοχή και τον Εμφύλιο κυρίως από τη Ζάτουνα αλλά και την ευρύτερη
περιοχή. Υπάρχει μεγάλη αναφορά για την ενέδρα που έστησαν οι αντάρτες του Βρετεμπούγα,
γίνεται αναφορά για τα Λουτρά και τα άλλα χωριά της Ηραίας, για τη Δημητσάνα,
τη Μεγαλόπολη καθώς και άλλα μικρότερα χωριά, όπως τον Ατσίλοχο, την Μάκρη, τη
Ζέρζοβα. Ο Συγγραφέας γραφεί το κείμενο
αυτό σε ώριμη ηλικία, 2017, πρώτη έκδοση και σε αυτό διαφαίνεται σίγουρα η παιδική
οπτική γωνία, αλλά είναι καθαρισμένη από την προσωπική ματιά και την ματιά του
μεγάλου ανθρώπου.
Ο διαρκής και ασίγαστος πόλεμος
Ο πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας δεν έχει κοπάσει. Μέρα και κάθε νύχτα, γίνεται πόλεμος, ο οποίος πολλές φορές δεν φτάνει ως εμάς.
Το Κοιμητήριο των Τροπαίων
Στην ελληνική παράδοση το Κοιμητήριο είναι στενά δεμένο με την πίστη με τη συμπεριφορά του χριστιανού. Σε άλλες χώρες όπως Ρωσία ή Γαλλία τα μεγάλα Κοιμητήρια είναι και τόποι επίσκεψης, αποτελούν ένα αξιοθέατο. Ίσως στην Ελλάδα υπαρχει κάποια αντίστοιχη πρακτική με το πρώτο νεκροταφείο Αθηνών.
Περιμένοντας εξελίξεις για την Ουκρανία
1. Ζούμε σε μια νέα εποχή, απόμακρη από την περίοδο του 20ου αιώνα όπου οι μεταφηγήσεις της Δύσης και της Ανατολής για την διασφάλιση των δικαιωμάτων αφ' ενός και την έλευση ενός καλύτερου κόσμου ρύθμιζαν τα πράγματα. Αυτές οι θεωρήσεις σταμάτησαν να έχουν ισχύ.
«Φτού κρυμμένοι κι άκρυφτοι», της Μηλιάς Γούτσου
Παρακολούθησα τις μέρες που ήμουν στη Γορτυνία, μια ενδιαφέρουσα παράσταση στο Καλλιάνι. Το έργο το είχε γράψει η Μ. Γούστου η οποία ζει μόνιμα στο Καλλιάνι και έχει στο ενεργητικό της αρκετά έργα θεατρικά και πεζογραφικά, καθώς και ποιητικά.