Τρόπαια, χωριό εθνικής συμφιλίωσης
Σήμερα που το ελληνικό κράτος και
όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεπεράσουν τα προβλήματα που δημιούργησε ο
Εμφύλιος, αναπτύσσεται μια διαφορετική συμφιλιωτική ηθική στον τόπο μας.
Αυτή η νέα πολιτική έχει
εκφραστεί και νομικά με την δημιουργία στο Γράμμο του «Πάρκου εθνικής
συμφιλίωσης» είναι ένας χώρος μουσειακός, επισκέψιμος, στον οποίον οι ιστορικοί
αναφέρονται στην ιστορία του Γράμμου και στις εμφύλιες μάχες που έλαβαν χώρα
εκεί. Ο Γράμμος βέβαια είναι ένας μεγάλος ιστορικός τόπος ο οποίος συνδέεται με
την ιστορία της Ελλάδας και σωστά έχει αποφασιστεί να δημιουργηθεί εκεί αυτός ο
χώρος.
Κάτι αντίστοιχο προτείνω να γίνει
και στα Τρόπαια, όπου πια δεν υπάρχει ένα πάρκο στο βουνό, αλλά το χωριό, λόγω της
ιστορίας του. «Χωριό εθνικής συμφιλίωσης» είναι ένας νέος όρος που θα
πρέπει να αγωνιστούμε να εισαχθεί στο κράτος.
Ο κάθε τόπος έχει μια ιστορία,
αυτή την προσλαμβάνουν οι νεότεροι θέλοντας και μη, δεν μπορούν να την αρνηθούν
μπορούν όμως να μην την μελετούν, να μην την εκτιμούν, να την υποτιμούν για
πολλούς και διάφορους λόγους. Όμως δεν
μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς την ιστορία μας, η ιστορία μας είναι αναπόσπαστο
σημείο της μνήμης του έθνους ή του ανθρώπου και χωρίς μνήμη ο άνθρωπος δεν μπορεί
να ζήσει.
Όμως εκτός από τη μνήμη απαιτείται
και η σωστή ερμηνεία των γεγονότων τέτοια που να συμβάλει την εθνική ενότητα
και την καλύτερη συμβίωση των μελών της κοινότητας. Δεν μπορούμε σήμερα να βρίζουμε,
να επικρίνουμε, να λοιδορούμε. Χρειάζεται με ύφος ουδέτερο, επιστημονικό με
ύφος πραγματικά που θα συμπεριλαμβάνει όλους να μιλήσουμε για την αλήθεια και
την πραγματική ιστορία.
Με την έκδοση του βιβλίου του Δημήτρη
Κυριακόπουλου για τη Μάχη των Τροπαίων,
αλλά και με τις αναφορές του Γιώργη Μποτή, για την μετεμφυλιακή κατάσταση των
Τροπαίων, καταλαβαίνουμε πως στα Τρόπαια μέσα σε δύσκολες συνθήκες λειτούργησαν
οι μεγάλοι ανθρωπιστικοί κανόνες και στο χωριό επικράτησαν γρήγορα οι κανόνες της
καταλογής και της έλλειψης πάθους και μίσους. Οι δύο συγγραφείς είναι ιδιαίτερα
προσεκτικοί στις αναφορές τους και δεν χαρακτηρίζονται από στράτευση, απεναντίας,
γι’ αυτό χρειάζεται το έργο τους να το λάβουμε υπόψη.
Έτσι θα πρέπει να αγωνιστούμε και
να απαιτήσουμε από την πολιτεία τη
δημιουργία του στάτους του «Χωριού εθνικής συμφιλίωσης». Αυτό είναι πολύ
σημαντικό, δεν ξέρω το νομικό πλαίσιο καθόλου. Αυτή η αναγνώριση θα φέρει τη δημιουργία επισκέψιμου χώρου, π.χ. Μουσείου ή άλλων
χώρων, την κατασκευή μνημείων για την ιστορική εποχή, την δημιουργία βιβλιοθήκης
η οποία θα συλλέγει και θα μελετά τον Εμφύλιο
πόλεμο στην ευρύτερη Γορτυνία και
Αρκαδία. Θα υπάρξουν και άλλες δράσεις
με τις οποίες θα μελετάται η τοπική ιστορία και θα υπάρχει πρόνοια για την
σχέση με άλλες περιοχές. Τα Τρόπαια θα αυξήσουν την επισκέψιμότητά τους, θα
έρχονται να μάθουν για τη μάχη του Εμφυλίου και τις άλλες μάχες της περιοχής. Μαζί
με αυτά θα επισκέπτονται και το χωριό, τα άλλα χωριά. Τα Τρόπαια θα ξανανοίξουν
πάλι τα φτερά τους και για τις άλλες περιοχές.
Βεβαίως αν δεν αγωνιστούμε εμείς,
υπερβαίνοντας πολλά εμπόδια, ίσως κάποιο άλλο χωριό από την γύρω περιοχή πάρει
και αναπτύξει την ιδέα αυτή. Εγώ μόνο θα χαρώ και θα πω «μπράβο τους!»
Όμως τα Τρόπαια έχουν τα εξής πλεονεκτήματα
για τον εμφύλιο, 1. Την Μάχη της Κουκούλας, 2. Τη δημιουργία εκεί του Λαϊκού
Διδασκαλείου του ΚΚΕ, το οποίο μάλιστα κάνει και εκδηλώσεις στο χωριό 3. Τα
Τρόπαια είχαν στρατηγική θέση στην Πελοπόννησο στα μέσα του εικοστού αιώνα.
Αυτό που προτείνω δεν θα πρέπει
να έχει κάποια κομματική λογική, αλλά δεν θα πρέπει να αρνείται τη συνεργασία
με τα κόμματα.
Αυτό που προτείνω μπορεί να
γίνει, γιατί από το χωριό, όπως και τα άλλα χωριά υπάρχουν πολλοί επιστήμονες
οι οποίοι θα μπορούσαν να ασχοληθούν, ιδίως οι νεότεροι. Χρειάζεται όμως καλή επεξεργασία
της ιδέας, προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων και αγώνας στο Υπουργείο
Πολιτισμού τουλάχιστον. Μεγάλο πλεονέκτημα (!) είναι η ανεργία και ο
οικονομικός μαρασμός της περιοχής.
Ο εμφύλιος πόλεμος ήταν
αδελφοκτόνος πόλεμος, σκληρός, έγιναν φονικά και δολοφονίες. Αυτά δεν έγιναν μόνο
στα Τρόπαια, όλα τα χωριά δίπλα δίπλα έχουν τους δικούς τους νεκρούς από τη μια
ή την άλλη πλευρά. Όλα τα χωριά , όλη η Ελλάδα έχει αυτά τα προβλήματα. Σήμερα εμείς
όμως θα πρέπει να βρεθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να συγχωρέσουμε το κακό
κα να βάλουμε στην άκρη τις διαφορές μας. Η ταυτότητα ενός χώρου εθνικής συμφιλίωσης
υπερνικά αυτά τα προβλήματα και νουθετεί τη νέα γενιά.