Οι μύθοι της Επανάστασης

 

Πίνακας του Νικόλαου Γύζη με τίτλο «Ελληνικό σχολείον εν καιρώ δουλείας», γνωστό ως «Κρυφό σχολείο»

Θυμάμαι στον "Οδηγητή" στην εφημερίδα της ΚΝΕ πριν από 45 χρόνια να αποκαλείται μύθος το κρυφό σχολειό, και πως η Επανάσταση δεν ξεκίνησε καθόλου στις 25 Μαρτίου, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν ήταν υπέρ της Επανάστασης και στις 25 Μαρτίου του 1821 τίποτα δεν έγινε στην Αγία Λαύρα. Η επανάσταση ξεκίνησε 23 Μαρτίου του 1821 στην Καλαμάτα. Αυτά που έγραφε ο Οδηγητή πριν από 50 χρόνια τα αποδέχονται σήμερα και η. Ευθυμίου, ο Βερέμης και γενικώς πολλοί από τους επίσημους ιστορικούς.

Αλεξάντερ Πέιν «Τα παιδιά του χειμώνα»

 

Παρακολουθώντας λαϊκό σινεμά 

Αυτή η ταινία θα μπορούσε να με ενδιαφέρει για πολλούς λόγους, όπως για το ότι ο καθηγητής Πολ Χάναμ είναι κλασικός φιλόλογος και αναφέρεται συχνά πυκνά σε αρχαία ρητά και αρχαία κείμενα, ή για το ότι ένα από τα θέματα του έργου είναι το σχολείο και ιδιαίτερα ο ρόλος του εκπαιδευτικού, το οποίο αποτελεί ένα πολύ επίκαιρο πάντα θέμα (η ταινία αναφέρεται σε ένα σχολείο με εσωτερική διαμονή μαθητών και η υπόθεση εκτυλίσσεται κυρίως σε μία μαθητική εστία) ή ακόμα ακόμα γιατί σε αυτό αναδεικνύεται μια πτυχή του παιδαγωγικού ρόλου του δασκάλου που τον μετατρέπει όχι μόνο σε οδηγό των μαθητών του, αλλά και προστάτη τους.

Βιμ Βέντερς Υπέροχες μέρες

 Παρακολουθώντας λαϊκό σινεμά 

Βιμ Βέντερς Υπέροχες μέρες 

Ο Βέντερς έγραψε τη δικη του πορεία στη σκηνοθεσία τις δεκαετίες του 1970 -2000 περίπου. Τότε γύρισε τις μεγάλες ταινίες,  φιλμ σημαντικά όπως Η Αλίκη γυρνά στις πόλεις,  Τα φτερά του έρωτα,  Παρίσι Τέξας και πολλές άλλες.  

Κλείνει αυτή η πορεία του με το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ Μπουένα Βίτσα,  Σοσιεδάδ Κλαμπ, στο οποίο με τη βοήθεια του Ρόι Κούντερ ανακαλύπτει εκ νέου τη λαϊκή μουσική της Κούβας. 

Γιώργος Αράγης, Αστική εμπειρία και ιθαγένεια

 

 

Ένα ενδιαφέρον βιβλίο τράβηξε την προσοχή μου από τη βιβλιοθήκη μου. Πολλά είναι τα βιβλία που δεν έχουμε διαβάσει και τα έχουμε στη βιβλιοθήκη μας, όμως αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο να αγοράζουμε και νέα. Νομίζω πως ο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει μια μεγάλη βιβλιοθήκη στο σπίτι του, την οποία πρέπει πάντα να αυξάνει ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του, επαγγελματικά ή λογοτεχνικά. Γενικώς πιστεύω πως το λογοτεχνικό βιβλίο είναι αναγκαίο. Το καλό λογοτεχνικό βιβλίο είναι αναγκαίο και δίνει δύναμη στον  άνθρωπο.

Φραντς Κάφκα «Γράμμα στον πατέρα»

 

Ο Κάφκα είναι γνωστός για τα μεγάλα έργα του τον «Πύργο» και τη «Δίκη», αναμφίβολα έργα κεφαλαιώδη, έθεσαν νέες βάσεις στο μυθιστόρημα και στον πεζό λόγο, όμως και τα άλλα λιγότερα γνωστά στο ευρύ κοινό έργα του είναι σπουδαία. Ό,τι έργα βρίσκουμε του Κάφκα, είτε είναι διηγήματα, είτε γράμματα, είτε στοχασμοί και νουβέλες,  να το διαβάζουμε, είναι ένας πρωτότυπος και αρκετά βαθύς συγγραφέας και στοχαστής. Ο Κάφκα, ο Τολστόι, ο Ντοστογιέφσκι και άλλοι μεγάλοι συγγραφείς,  στο έργο τους συνδυάζουν την πλοκή με τον στοχασμό, αυτό που στην ελληνική λογοτεχνία πολύ λίγοι κατοχύρωσαν πριν τον Καζαντζάκη και είναι μάλλον άγνωστοι, όπως ο Θεοτόκης και ο Χατζόπουλος ή ο Μιχαήλ Μητσάκης. Ο Κάφκα είναι εκτός των άλλων πρωτότυπος στοχαστής, όχι ετερόφωτος, αλλά ξεχωριστός, μοναδικός. Βέβαια στην ελληνική λογοτεχνία μια περίοδο ακόμα και τώρα ακόμα αποζητούν την καθαρή πλοκή, την καθαρή ιστορία, χωρίς καμία διάθεση στοχασμού ή σκέψης το οποία μάλιστα θεωρείται και άτεχνη στρατηγική.

Γιάννης Παλαβός, «Το παιδί»

 

Η συλλογή διηγημάτων του Γιάννη Παλαβού κερδίζει τον αναγνώστη για τη γρήγορη και έξυπνη αφήγηση, την ιδιαίτερη πλοκή με την έκπληξη ως κύριο στοιχείο όπου υπό τη μορφή της σύμπλεξης απρόσμενων πτυχών   οδηγούν στην λύση και στο τέλος της ιστορίας, με την αγάπη του για την ζωή των ανθρώπων της επαρχίας και της βιοπάλης γενικώς.

Αντρέι Κουρκόφ, Ο Νόμος του Σαλιγκαριού

 

Ο Α. Κουρκόφ είναι ο πιο γνωστός σύγχρονος Ουκρανός συγγραφέας με μεγάλο πεζογραφικό έργο. Του αρέσει να δημιουργεί ιστορίες που απευθύνονται στο σημερινό μέσο αναγνώστη, στις οποίες υπάρχει μια γρήγορη πλοκή και σε κάποια μόνο σημεία έναν δοκιμιακός στοχαστικός λόγος. Σε χώρες όπως στην Ουκρανία ή ίσως και στις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες που οι άνθρωποι διάβαζαν οι συγγραφείς γράφουν πια με έναν πιο εύκολο τρόπο. 

Λ. Βιντγκενστάιν, Το Μπλε βιβλίο

 

Λ. Βιντγκενστάιν, Το Μπλε βιβλίο

Όσο περισσότερα γνωρίζεις για τη γλώσσα, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις πως το Μπλε Βιβλίο, έτσι κυκλοφόρησε μετά το θάνατό του, είναι ένα αξιόλογο βιβλίο. Περιέχει σε μεγάλο βαθμό υποθέσεις και στοχασμούς, σκέψεις και θεωρήσεις για τη γλώσσα οι οποίες αποδεικνύουν πως ο φιλόσοφος αυτός ήταν ολόπλευρα δοσμένος στην προσπάθεια κατανόησης και ερμηνείας του γλωσσικού φαινομένου. 

Ελευθερούπολη - Νέα Ιωνία «Ιστορικός Τόπος»

 Παρουσιάζω εδώ την αίτηση που έχω κάνει στο Υπουργείο Πολιτισμού από 3. 9.2021, να ανακηρυχθεί  η Ελευθερούπολη της Νέας Ιωνίας «Ιστορικός Τόπος». Η θετική απόφαση του υπουργείου νομίζω πως θα συμβάλει στην αναβάθμιση της περιοχής αλλά και στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης. Η απόφαση εκκρεμεί. 

Ηράκλειο Αττικής 3.09.2021

Αίτηση

του Πάτση Μιχαήλ, Δρ. Φιλολογίας, εκπαιδευτικού,

(ΑΚΟΛΟΥΘΕΊ Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ)

ΑΡ. ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ: 420018/6.9.2011

Προς

ΥΠΟΥΡΓΕΊΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ

Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών

Έργων Αττικής Ανατολικής Στερεάς

Ελλάδας και Κυκλάδων

Νέα Ιωνία - πόλη πολιτισμού και προσφυγικής μνήμης

 Δρ. Μιχάλης Πάτσης

Νέα Ιωνία - πόλη πολιτισμού και προσφυγικής μνήμης

Σοκάκι στη Νέα Ιωνία 

Υπάρχουν λίγες περιοχές και γειτονιές της Αθήνας στις οποίες είναι ιδιαίτερα εμφανής και διατηρημένη η ιστορική μνήμη και η ιστορική πορεία του τόπου στα σπίτια και στις γειτονιές, στη ρυμοτομία και στο σχέδιο της πόλης, ακόμα και στην εμφάνιση του ήλιου και της σελήνης στους διάφορους συνοικισμούς της πόλης! Ξεχωριστά η παράδοση είναι  χαραγμένη στα σπίτια, στα μικρά σπιτάκια της πόλης και στους δρόμους.

Αυτή η περιοχή στην οποία φαίνεται ευδιάκριτα η ιστορική εποχή της μετακίνησης του ελληνικού πληθυσμού από τη Μικρά Ασία στην Ελλάδα αλλά και ταυτόχρονα συγκρατεί στα οικοδομήματά της τις μνήμες  της Ελλάδας του εικοστού αιώνα  είναι η Νέα Ιωνία. Πουθενά αλλού σήμερα δεν φαίνεται αυτή τη ιστορική εποχή της Ελλάδας. Πουθενά δεν έχει διατηρηθεί το πνεύμα της εποχής όσο στα προσφυγικά σπίτια και τα στενά της Νέας Ιωνίας σε πολλές γειτονιές της και ιδιαίτερα σε αυτή τη γειτονιά που είναι δίπλα στον Ηλεκτρικό Σταθμό.