Σλαβιάνσκ
Η πόλη βρίσκεται στο Ντονιέτσκ και σήμερα γίνονται μάχες για την κατάκτησή της. Μήπως έχει κιόλας κατακτηθεί από τα ρωσικά στρατεύματα;
Η πόλη αυτή έδωσε ένα μεγάλο ποιητή της Ρωσίας, έγραψε στα ρωσικά και έζησε στη Μόσχα. Είχε όμως μεγάλη αγάπη και αλληλεγγύη για τον ουκρανικό λαό καθώς και για τους άλλους λαούς της περιοχής.
Έγραψε στα ρωσικά μια γλώσσα που ένωνε πολλούς τότε.
Ο Σλούτσκι στην εποχή του αγαπήθηκε πολύ.Ηταν ο μεγάλος ποιητής της Ρωσίας τη δέκατο 1950 - 1960. Έγραψε σε γλώσσα λαϊκή, καθημερινή, τα ποιήματα του αγαπήθηκαν, έχουν αμεσότητα, ζωντάνια.
Σήμερα σε μια εποχή που ξέρουμε πως τα σύνορα αλλάζουν με ευθύνες συγκεκριμένων πολιτικών, με λύπη μαθαίνουμε πως στην Ουκρανία οι μεταφράσεις από τα ρωσικά απαγορεύονται πια, καθώς και οποιαδήποτε λογοτεχνία γραμμένη από Ρώσο πολίτη.
Το ποίημα "Θεός" αναφέρεται στον Στάλιν και ήταν απαγορευμένο επί ΕΣΣΔ.
Μπορίς Σλούτσκι1919-1986
Θεός
Εμείς όλοι ζούσαμε με ένα θεό
με το θεό ακουμπώντας στο πλευρό του.
Αυτός δεν ζούσε ψηλά στα ουράνια
Κάποιες φορές τον είδαν.
Ζωντανό. Στο Μαυσωλείο.
Ήταν πιο έξυπνος και πιο κακός
από εκείνον τον άλλον.
Που έχει το όνομα Ιαχωβά
Εμείς όλοι ζούσαμε με το θεό,
Ακουμπώντας στο πλευρό του.
Κάποτε εγώ βάδιζα στην Αρμπάτ
Ο θεός πήγαινε με πέντε αυτοκίνητα.
Από τον τρόμο έσκυβε το κεφάλι
Χωμένη στα υπηρεσιακά ρούχα της,
έτρεμε η φρουρά.
Ήταν αργά και ήταν νωρίς.
Μούχρωμα. Η αυγή χάραζε.
Αυτός κοιτάξε δίπλα με σκληρότητα, με σοφία,
με το μάτι που βλέπει τους πάντες,
με το βλέμμα που διαπερνά τα πάντα.
Εμείς όλοι ζούσαμε με το θεό.
Ακουμπώντας στο πλευρό του.
Και κρυβόμαστε και φοβόμαστε
από φρίκη, όχι από τρόμο,
για την αποστροφή, όχι για την ντροπή
περνούσαν δίπλα οι αστυνομικοί,
με το πρόσωπο γεμάτο σπυράκια.
Ο τρόμος και η ντροπή δικά μας και τα δύο.
Μπήκαν στο αίμα, μπήκαν στη σάρκα.
Και η ζωή μας έχει καθήκον
να τα πετάξει μακριά, να τα σβήσει.
Και η ζωή τότε θα μας φανεί για τον κόπο μας καινούρια,
χωρίς φόβο και χωρίς ντροπή,
όχι τρόμος για κάτι, αλλά φρίκη
όχι ντροπή για κάτι, αλλά αποστροφή.