Μ. Πάτσης
Τα δάση πράσινα τα γνωρίζουμε,
μαύρα δάση υπάρχουν
μετά από καταστροφές.
Μαύρα είναι τα δάση
των πυρκαγιών.
Να όπως βλέπω το Σκουτάρι
και της Παρασυρός
το δάσος.
Δεν έχουν καμία ωφέλεια
τα δάση αυτά.
Τη νύχτα μυρίζουν καμένα,
τη μέρα σε πιάνει η καρδιά σου
όταν τα βλέπεις.
Είναι καταστροφή.
Αλλά εμένα το δάσος
αυτό με κολάκεψε πολύ.
Το δάσος αυτό
μου πήρε τα βάσανα,
μου πήρε όλα τα
καμένα κάρβουνα της ψυχής μου.
Τράβηξε όλη τη μαυρίλα
από μέσα μου
που κουβαλούσα
ανόθευτα.
Που κουβαλούσα
χωρίς λυτρωμό.
Όλα τα καμένα δέντρα της ψυχής
τα πήρε αυτό το μαύρο δάσος,
τα πήρε με κάποιο άγνωστο νόμο
γι αυτό το ευγνωμονώ.
Όλα κατέβηκαν στην παραλία
κοντά στην Αγία Βαρβάρα
και χάθηκαν.
Δεν ξέρω άλλα δάση
που να καθαρίζουν την ψυχή μας,
παρά τα μαύρα δάση.
Ένας καθαρισμός απαραίτητος.
Ένα μαύρο δάσος αναγκαίο.
Σκουτάρι, Ανατολική Μάνη, 26.7.2017
Στο χωριό Σκουτάρι που έμενα, δέκα μέρες πριν, είχε ξεσπάσει μεγάλη πυρκαγιά η οποία έφτασε ως τον Κότρονα, αλλά πήγα κανονικά διακοπές, δεν σκέφτηκα να το ματαιώσω.