Όπως κάθε διχασμό έτσι κι αυτόν το τρέφει η απομάκρυνση από το καλό.
Λένε οι μεν να εμβολιαστεί ο πληθυσμός, γιατί αυτό ορίζει η επιστήμη και το κράτος. Και λένε οι άλλοι το κράτος και την επιστήμη δεν την βλέπουμε στη ζωή μας. Το κράτος μας εκμεταλλεύεται, η επιστήμη εξυπηρετεί συμφέροντα.
Λένε οι μεν υπάρχει πανδημία, χάνεται πληθυσμός, πεθαίνουν άνθρωποι
Λένε οι άλλοι δεν υπάρχει καμία πανδημία. Είναι προπαγάνδα. Θέλουν να αλλάξουν τη ζωή μας.κλπ...Ο καθηγητής Ιωαννίδης και αυτός υποστηρίζει πια πως έχουμε πανδημία.
Λένε οι μεν αλληλεγγύη, όλοι μαζί να περάσουμε τον κάβο.
Λένε οι άλλοι πώς όλοι μαζί; Εσάς δεν σας βλέπουμε πουθενά. Δεν ξέρετε τα προβλήματά μας, παίρνετε μόνοι σας αποφάσεις, συνήθως εναντίον των δικών μας συμφερόντων και τώρα θέλετε όλοι μαζί;
Κάποιοι λένε το κράτος να επιβάλει υποχρεωτικό εμβολιασμό.
Οι άλλοι λένε παράλογο, ανεπίτρεπτο.
Σήμερα στην Ελληνική κοινωνία υπάρχει εν εξελίξει μια συζήτηση σχετικά με το θέμα του εμβολιασμού. Πριν τριάντα χρόνια δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Μιλούσα με μια φίλη που ενώ τότε κάναμε χωρίς δεύτερη σκέψη εμβόλιο στα παιδιά μας, σήμερα η φίλη είναι πολέμιος των εμβολίων.
Και αναρωτιέμαι εμείς κάναμε τόση μεγάλη πορεία προς την πρόοδο τα τελευταία χρόνια για να μην καταλαβαίνουμε τα αυτονόητα, αυτά που παλιά στην φτωχή Ελλάδα ήταν αποδεκτά, ήταν απλά και οδήγησαν στην εξασφάλιση της γενικής υγείας του πληθυσμού; Γιατί τα εμβόλια έσωσαν πραγματικά τον πληθυσμό και σήμερα η Αφρική τα αποζητά.
Σήμερα γίνεται μία συζήτηση αλλά ταυτόχρονα χάνονται άνθρωποι, κλείνουν μαγαζιά και υπηρεσίες, η οικονομική ζωή αιμορραγεί.
Ή μήπως πάλι γίναμε τόσο παράξενα εγωιστές, που ο εγωισμός διαπλέκεται με κάποιες λίγες αγορασμένες στο facebook "επιστημονικές" γνώσεις με πολιτικές γνώσεις και νομίζουμε τον εαυτό μας αυθεντία σε όλα τα θέματα;
Σήμερα νομίζω δεν μας απασχολούν θέματα ηθικής. Αυτά αφορούν τον κάθε άνθρωπο και με τη βοήθεια της λογικής και της σκέψης του μπορεί να αντεπεξέλθει.
Βλέπουμε κάποιους που έχουν πρόβλημα και δεν θέλουμε να βοηθήσουμε οι άνθρωποι αυτοί ή η κοινωνία να ξεπεράσει τα προβλήματά της.
Λείπει ο αγώνας για το καλό, το οποίο δεν το γνωρίζουμε πολλοί από εμάς και δεν πάσχουμε γι αυτό. Απουσιάζει η σκέψη μας για τον άλλον, η έγνοια για αυτόν.
Μας απασχολεί ο διπλανός μόνο όταν μας δίνει κύρος, ενώ ο ανώνυμος, ο άγνωστος διπλανός που πάσχει μας αφήνει αδιάφορους.
Αυτά δεν τα λέω για τους αντιεμβολιαστές αλλά και για τους άλλους που εμβολιάστηκαν αλλά υποτιμούν τους υπόλοιπους. Θεωρούν πως οι ίδιοι δεν έχουν πια καμία υποχρέωση πια, αλλά ξεχνούν πως η πανδημία αφορά και τους ίδιους.
Γενικότερα οι μεγάλες κρίσεις πρέπει να οδηγούν τους ανθρώπους να σκέφτονται τα κοινά που διαθέτουν μεταξύ τους και τον κοινό αγώνα που πρέπει να κάνουν για το καλό.