Η αναπλήρωση της βίας
Ο μικρός ιππέας, Εθνική Πινακοθήκη, φωτό Ν. Πάτσης
Τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε πολλές αντεγκλήσεις και
βίαιες ακόμα «επιθέσεις» σε ανθρώπους που είτε υποστηρίζουν δράσεις στο Ισραήλ,
είτε υποστηρίζουν δράσεις στην Παλαιστίνη.
Προσωπικά δέχομαι ότι ο πόλεμος στη Γάζα πρέπει να τελειώσει,
ότι είναι ένας άδικος πόλεμος, ο οποίος θέλει να καθυποτάξει έναν ελεύθερο και
φιλελεύθερο λαό. Όμως, γιατί είναι λάθος και πολύ κατακριτέα η στάση κάποιου
καλλιτέχνη που θέλει να παραστεί σε κάποια εκδήλωση στη χώρα αυτή. Δεν ξέρω τα
πράγματα, αλλά φαντάζομαι δεν είναι όλες οι εκδηλώσεις πολιτικοποιημένες ή
στρατιωτικοποιημένες. Ίσως είναι εκδήλωση κάποιου φορέα που μπορεί να είναι και
κατά του πολέμου. Ας δούμε στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες δεν απηχούν οι
εκδηλώσεις κάποια κυβερνητική πολιτική. Πουθενά νομίζω δεν γίνεται αυτό. Και αν
συμβαίνει αυτό, γιατί είναι μεμπτό να ταξιδέψει κάποιος καλλιτέχνης εκεί; Και
αυτό που μου προξενεί μεγαλύτερο προβληματισμό είναι η βίαιη στάση απέναντι σε
αυτόν τον καλλιτέχνη. Διάβασα κάτι δικαιολογίες ψυχροπολεμικές που τις έλεγαν
οι κομμουνιστές στο δεύτερο αντάρτικο! Αλλά μπορεί σήμερα κάποιος να σταθεί με
αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις;
Από την άλλη μεριά κάποιοι χύνουν ποτάμια μελάνης, μαύρης
μελάνης και φαιάς εναντίον της βοήθειας που θέλουν κάποιοι ακτιβιστές να
προσφέρουν στην Γάζα. Μάλιστα για ένα σκάφος και μια νεαρή ακτιβίστρια που
αφηγείται εκεί ακούγονται τόσα περίεργα, που αναρωτιέσαι και αυτοί οι γράφοντες
δεν βρίσκονται μακριιά από το εμφυλιοπολεμικό κλίμα.
Και για τα δύο θέμα έχει στηθεί στην ελληνική δημοσιογραφία
και στα σόσιαλ ένα πραγματικό σκηνικό πολέμου και πραγματικής σύρραξης.
Προσωπικά πιστεύω πως στον τόπο μας δεν μπορούμε να ζήσουμε
χωρίς την βία. Αυτό το καταλαβαίνω κυρίως από τους φιλελεύθερους οι οποίοι
κατακεραυνώνουν τη βία της αριστεράς τάχατες και οι ίδιοι γράφουν τέτοια
κείμενα τα οποία δεν υστερούν σε τίποτα στη βία των αριστερών. Στο τέλος αυτές
οι δύο ομάδες μεταξύ τους θα τα βρούνε, δεν διαφέρουν σε πολλά! Παραδείγματος
χάριν και οι φιλελεύθεροι και οι αριστεροί είναι κατά των εθνοαποδομιστών και
έχουν περίπου τους ίδιους εχθρούς! Όμως στα άμεσα πολιτικά ζητήματα πρέπει να
ακολουθήσουν τις πολιτικές τους απόψεις με απόλυτη καθαρότητα.
Αυτή τη καθαρότητα τούς έχει φάει και δημιουργούν εντάσεις
και αντιπαραθέσεις που δεν τιμούν κανένα. Εγώ εδώ μιλάω σαν να απευθύνομαι σε
εκκλησία, όμως αυτές οι δυνάμεις χρησιμοποιούν μεταξύ τους τέτοιο υβρεολόγιο το
οποίο αποδεικνύει πως χωρίς την λεκτική βία οι συγκεκριμένοι πολιτικοί χώροι
δεν μπορούν να επιβιώσουν. Και νομίζω πως η βία αυτή μεταφέρεται και στους
αθλητικούς χώρους, σε συναυλίες, σε πολιτιστικά δρώμενα. Είναι απορίας άξιον
για εμένα να δω τι θα γίνει στη συναυλία για τον Θεοδωράκη στο Καλλιμάρμαρο.
Ένα άλλο στοιχείο της βίας είναι η αφέλεια, αμετροέπεια και η
ευήθεια που συνοδεύει πολλούς από αυτούς τους γράφοντες.
Θα υπενθυμίσω πως και κατά τον ρωσοσουκρανικό πόλεμο πάλι
υπήρξε κατά το παρελθόν ακόμα και ως πρόσφατα μια οξύτατη αντιπαράθεση. Νομίζω
πως ακόμα υπάρχει αλλά όχι σε τέτοια ένταση.
Εμείς ως λαός πρέπει να σεβόμαστε και να καλλιεργούμε σχέσεις
με όλους τους λαούς. Αυτή την πολιτική πρέπει να ακολουθεί και η κυβέρνηση.
Ακόμα δεν πρέπει να αντιστρατευόμαστε ενέργειες πολιτών που θέλουν να
προσφέρουν βοήθεια.