Μια σκηνή στο δρόμο ή γιατί ένας μικρός χτυπούσε τη μητέρα του
 |
| «Ο πρίγκιπας με τα κρίνα», Αρχαιολογικό Μουσείου Ηρακλείου (φωτο/ Μ.Πάτση) |
Μια σκηνή σήμερα με συντάραξε. Ήταν μια οικογένεια με τρία
τζιπ μετά το μπάνιο τους και καθώς έφευγαν, ο μικρός γιος γύρω στα 10 χρόνια
δεν έμπαινε στο αυτοκίνητο. Όταν του μιλούσαν οι γονείς του δεν τους άκουγε και
μάλιστα με θυμό άρχισε να χτυπά τη μητέρα του η οποία σχετικά με εκείνον ήταν
πιο αποδυναμωμένη. Ήταν ελληνική οικογένεια, αλλά και ό,τι άλλο να ήταν αυτό
που έκανε εντύπωση είναι η στάση του παιδιού. Για ποιο λόγο ο μικρός είχε τόσο
μεγάλο θυμό; Ίσως οι γονείς του δεν του έκαναν κάποιο χατίρι και ο μικρός δεν
καταλάβαινε τίποτα, αλλά μήπως από την άλλη ο μικρός έχει συνηθίσει στα χατίρια
και δεν καταλαβαίνει αλλιώς; Όπως και να το πεις σκληρή σκηνή αυτή του τσακωμού
του παιδιού με τους γονείς του και ο άσχημος τρόπος που τους φέρθηκε. Εκείνοι πάλι,
είδαν και απόειδαν και τον προειδοποίησαν πως θα φύγουν χωρίς αυτόν. Αλλά αυτός
θύμωσε ακόμα πιο πολύ και έβριζε.
Δεν ξέρω τι έγινε μετά, γιατί αποχώρησα από την περιοχή,
νιώθοντας ντροπή, γιατί δεν είναι ωραίο να παρακολουθείς το δράμα του άλλου
χωρίς να βοηθάς, και ακόμα ένιωσα περίεργα, γιατί δεν ήξερα πώς να βοηθήσω αυτό
το παιδί. Αν και δεν υπάρχουν συνταγές το σίγουρο είναι πως το παιδί χρειάζεται
προσέγγιση. Αυτά τα παιδιά το γνωρίζω καλά! Είναι αυτά που που και στο σχολείο
δεν δείχνουν μερικές φορές σεβασμό προς τους καθηγητές, συμπεριφέρονται λες και
είναι μόνα τους στην τάξη ή σε άλλους χώρους, δεν καταλαβαίνουν τίποτα από
υποχρεώσεις και δεσμεύσεις έναντι στο κοινωνικό σύνολο. Είναι παιδιά με έντονη
επιθετικότητα στον καθηγητή, και είναι αυτά που αν πεις κάτι στον γονέα θα
αρνηθεί τα πάντα για το παιδί του! Μάλιστα κάποιοι γονείς οι οποίοι ενδεχομένως
να τραβάνε τόσα πολλά από τα παιδιά τους έχουν έναν ψευδώνυμο ηρωισμό
προστασίας τους απέναντι στο σχολείο. Θυμάμαι για έναν μαθητή όπου του είχε
επιβληθεί το παιδαγωγικό μέτρο της αποβολής, ο πατέρας του με απείλησε πως θα
πάει με καταγγείλει στον υπουργό, γιατί ο γιος του είναι εξαίρετος. Το σχολείο
αγκαλιάζει όλα τα παιδιά και ο συγκεκριμένος μαθητής μέσα από πολύ συχνή
συζήτηση και νουθεσία έχει κάνει αρκετά βήματα προς τη σωστή συμπεριφορά.
Όμως οι παιδαγωγικές αρχές μας πρέπει να είναι σαφείς: 1 Να
αποδίδουμε αγάπη και ενδιαφέρον σε όλα τα παιδιά. Να τους μιλάμε με τα καλύτερα
λόγια αν χρειαστεί για τους γονείς τους. 2. Να τα φροντίζουμε και να τα
νουθετούμε στις δύσκολες αποφάσεις και συμπεριφορές που αντιμετωπίζουν. 3 Να
σκεφτόμαστε περισσότερο τα παιδιά που έχουν πρόβλημα, γιατί αυτά τα παιδιά
έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. 4. Με διδακτικές ενέργειες να βάζουμε να συνεργάζονται
οι μαθητές μεταξύ τους, έτσι ώστε να γνωρίζονται οι μαθητές καλύτερα και το
καλό παράδειγμα να διαδίδεται στην ομάδα. 5. Για τα μεγάλα παραπτώματα να
δίνουμε χρόνο στα παιδιά, να δούμε πως τα αντιμετωπίζουν τα ίδια, καταλαβαίνουν
το πρόβλημά τους ή όχι. 6. Όταν χρειαστεί να ενεργοποιείται και η οικογένεια.
Τα παιδιά σαν αυτό που χτύπησε τη μητέρα του, είναι λίγα, δεν
είναι πολλά! Αλλά συνήθως ένα σχολείο ασχολείται με αυτά τα παιδιά, τα οποία θα
πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιον τρόπο από όλους τους εκπαιδευτικούς.